Harfler dönsün, dolaşsın, çözülsün, dağılsın, bir resim gibi anlatsınlar sana diyeceklerimi. Anlam yetişmiyor bana. Bir ömür boyu çalışılmış, hazırlanmış bir mısra gibi derin ve yoğun olmalı sözlerim. Bulamıyorum; sanki aklımın hiç denemediğim, kullanmadığım bir yanıyla düşünüyorum. Günlük yaşayışın kelimeleri, anların yarattığı beyin iş görmüyor sanki. Sen nasıl seramik yapamıyorsan, ben de yazamıyorum Alevci. Masanın başında bir saat oturuyorum da, tek kelime düşmüyor parmaklarımdan. Ama biliyorum, bu müthiş gerilim, bu tarifsiz sevgi biçimlenir bir gün. Öylesine akmaya başlar ki, yazmaya bile yetişemem. "İkinci bir insan gibi yaşıyor içimde seni sevmek saadeti." Nâzım'ın, sana yazdığım mısrasının doğrusu galiba bu.
Sayfa 62
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.