Bu yıl benim için galiba Canan Tan'ın kitapları ile geçecek gibi görünüyor. Gerçekten kitaplarının akıcılığı ile alıp götürüyor ve öyle hissettiriyor ki kitabı bitirdiğimde hem üzüldüm hem de sevindim. Kitabı okurken yeri geldi o kadar sinirlendim ki bazı karakterlere deli oldum bunu bir insan nasıl yapabilir diye düşündüm o da yetmezmiş gibi bölüm bittiğinde tartıştım. Ana karakterlere bazen hak verdim bazen erken pes ettiklerini düşündüm tabi o zamanın dönemine göre değerlendirmekte doğru olur. Uzun lafın kısası Tacettin ile Patricia'nın hikayesi beni buruk hissettirdi ama bana bu kitabı bir cümleyle özetle derseniz direkt bunu söyleyebilirim. Yanındakiyle yaşlanırsın aklındakiyle ölürsün.