Senin temel inancında “Ben artık yorgunum, hiçbir şeye inancım kalmadı, doğru insanı aramaktan da vazgeçtim, mutluluktan da, huzurdan da” düşüncesi yatarken, iyinin ve güzelin karşına çıkma ihtimali ne ki? Diyelim ki bu güzellikler karşına çıktı... İnancında yorgun vazgeçmiş biri olarak, bunları görmen, hayatına alman, onu yaşaman ne kadar mümkün olabilir ki?
Böyle düşünceler içinde olursan elbette korkup çekindiğin sonu eninde sonunda var edeceksindir. Yorulmaya hazır olduğun için yine yorulacaksındır. “Bu da farklı değil” inancına sımsıkı tutunduğun için mutluluk da, huzur da, doğru insan da diğerlerinden farksızlaşarak çekip gidecektir. Doğal olarak hazır olduğunu yaşayacaksındır. Bunda şaşılacak ne var ki?
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.