Doğallığını yitirmiş insanları olarak kimseyi kınayabilecek durumda değiliz. Kendi ellerimizle bozduk bu düzeni. Kınayacaksak eğer ihtirasımızı, nefislerimize esaretimizi kınayabiliriz. Bir yandan tabiilik özlemimizi dillendirirken diğer yandan da sunileşmeye yatırım yapan anlayışımızı ayıplayabiliriz. Beton sempatimizi, ambalajsız yemeyen iştahımızı, başkalarının avucuna ve sofrasına bakmaktan geri kalmayan gözümüzü kınayabiliriz.