...Y...
Ben bu gün anladım babamın beni sevmediğini yaptığı onca şeye rağmen belki içinde birazda olsa sevgi vardır dedim hep, hep küçük bi çocuk gibi sevilmediğim yerde bulunmaya çalıştım. Ben ne kadar yaklaşmaya çalışsam o uzaklaştı o sevsin diye ders çalıştım öğretmenlerim ona mesaj yazdı hiç umrunda olmadı belkide seviyodur ama belli edemiyodur dedim her vurduğunda canım acımazdı benim ama anneme her vurduğunda nefretim arttı benim canım acırdı annemin o güzel tenine her zarar geldiğinde benim canım acırdı bi de o zararı veren babam olduğu zaman dayanamazdım. Bu gün görüşüne gittim babamın. Bana hiç bişey demedi söylediği tek şey "sen kimsin" oldu. "Ben Yiğit dedim sevmediğin oğlun baba" dedim. O ise dönüp sadece şunu söyledi "Benim Yiğit diye bir oğlum yok" işte o an tüm nefretimin dışa çıktığını hissettim kendimi zor tuttum zorla dışarı çıktım tam 3 yıl, 3 yıl sonra babamı görmeye gittim canım acıya acıya çocukken hissettiğim sevgi orada bitti. Sevginin yerini nefret aldı. Belkide babam o küçük Yiğitle karıştırdı beni küçük Yiğit onu her koşulda severdi ama o asla sevmezdi İşte Yiğitin canı tamda bu gün yandı. Harbiden niye sevmedin beni baba...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.