Enfes acılıkta bi tokattı bu
Kölelik bu hayatın yasasıdır; başka kural da yoktur çünkü isyan etmenin de, kaçmanın da mümkün olmadığı, kayıtsız şartsız boyun eğilen yasa budur. Kimileri köle doğar, kimileri sonradan olur, kimileri ise köleleștirilir. Özgürlüğe olan korkakça sevgimiz (ansızın özgür kalsak, bu sefer de yepyeni bir sey olduğu için yadırgar, hemen kaçardık özgürlükten) köleliğin üzerimizdeki ağırlığını açıkça gösteriyor.Beni ele alalım; her șeydeki, yani kendimdeki tekdüzelikten kurtulmak uğruna bir kulübeye ya da mağaraya kaçmaya hazırım ama, kendi varlığımın bir özelliği olan tekdüzeliği gittiğim her yere taşıyacağımı bile bile, o kulübeye gitmeli miyim acaba? Var olduğum yerde, var olduğum için göğsüm sıkışırken ve bu hastalığın etrafimı saran șeylerden değil, ciğerlerimden kaynaklandığını bilirken,daha rahat nefes alabileceğim bir yer bulabilir miyim?
·
130 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.