"...sevgi çok daha zordur. Nasıl sevgi besleneceğini öğrenemezsiniz, yapabileceğiniz şey, nefreti gözlemlemek ve onu nazikçe bir kenara koymaktır. Nefretle savaşmayın, insanlardan nefret etmenin ne kadar kötü olduğunu söylemeyin; fakat nefreti olduğu gibi görün ve onun eriyip gitmesine izin verin ya da onu bir kenara itin. Önemli olan nefretin zihninize hakim olmasına izin vermemektir. Anlıyor musunuz? Zihniniz zengin bir toprak gibidir ve yeterli zaman verilirse meşgul olduğu herhangi bir sorun yabani bir ot gibi ona hakim olabilir. Sonra sizin onu atmak için uğraşmanız gerekir. Ama soruna yayılması için yeterli zamanı vermezseniz büyüyecek yeri kalmaz ve kuruyup gider. Nefreti teşvik ederseniz, ona büyüyecek, olgunlaşacak, hakim olacak kadar zaman verirseniz, çok büyük bir soruna dönüşür. Fakat nefret içinizde her uyandığında, onun geçip gitmesine izin verirseniz, zihninizin duygusallığa kapılmadan giderek duyarlılaştığını; böylece de sevgiyi öğrendiğini görürsünüz."