Bireysel deneyimleri ve iç dünyasını yansıtan eserleriyle tanınan Osamu Dazai,yaşamda varoluşunu sürekli sorgulayan biri olup,ölümüyle aynı yıl yazmış olduğu İnsanlığımı Yitirirken(1948) adlı yarı otobiyografik eseri okuyucuyu ister istemez melankolik bir okuma yapmaya sürüklüyor. Yazarın hayatını okuduğumuzda bu kitapla ne kadar benzeştiğini farkedeceksiniz.39 yıllık yaşamında üç defa intihar girişiminde bulunmuş,sonuncuda yani dördüncü intihar girişiminde sevgilisiyle birlikte bir kanala atlayarak yaşamlarına son vermişlerdir.Kitabın daha ilk sayfalarında,çekilmiş bir fotografın tasvirini yapar yazar,fotoğrafta gülümser şekilde duran ama yüzünde gülümseyişin zerresi yoktu,iki elini yumruk sıkmış halde duran birinin gerçek gülümsemeye sahip olmayacağını savunur."Maymun tebessümü" der buna Dazai.Özgeçmişine baktığımızda fotograflarda tek gülümseyenin kendisi olduğunu,nasıl olup bunca karanlığın ve buhranın içine sürüklendiğini anlamaya çalışırız.İçsel sıkıntısını gizlemeye çalışan yazarın ,ailesinin yaptığı baskılar ve sert tepkiler ruhsal bunalımına fazlasıyla katkıda bulundu sanırım. Kitap karakteri Yozo'da da bu melankolik halleri hissederiz.Onun hayatta kalma çabası,depresyon dolu halleri,varoluşsal sorgulamaları içe dönük bir insan olmasına ve dış dünyadan kendisini soyutlamasına sebep olmuştur.Yozo toplumun beklentilerine uyum sağlamaya çalışır ama her defasında kendisini yetersiz görür.Tıbkı Osamu Dazai gibi. İnsanlığımı Yitirirken adlı bu eser içeriği gibi beni de melankolik bir hale sürükledi gerçekten.O yüzden okurken biraz zorlandığımı söylemeliyim.Kitapla ve sevgiyle kalınız.

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 202333,4bin okunma

·

58 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nilgün