Kucağımda anlamadığım milyonlarca şeyle oturuyorum..
"İşte o anda anladım ki" gibi beylik bir ifade tonuna geçip bu hikayeden çıkarılacak dersi anlatmaya başlamam gerekir belki. Yok ama ders mers yok, hayat böyle bir yer değil. İnsan istiyor ki her şey birbiriyle bağlantılı olsun, işaretleri takip ederek bir sonuca ulaşılsın ve o anda bir aydınlanma yaşansın. Ama olmuyor. Babalar ölüyor, ceplerinde yanantaşların fotoğrafı çıkıyor, sen o taşların yanına gidip oturuyorsun, saatlerce bakıyorsun, bakıyorsun ve evet sürpriz: Bir bok anlamıyorsun. Kucağımda anlamadığım milyonlarca şeyle beraber oturuyorum, hiç bilmiyorum Osman.
·
1 artı 1'leme
·31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.