Bir gün bir adam Hasan Basri'nin huzuruna gelir ve: “Efendim der, yetişkin bir kızım var. Allah'ın celâlinden korkuyorum!“ diyor, ağlıyor «Allah'ın cemaline müştâkım» diyor, ağlıyor. O kadar ağlıyor ki gözleri kör olacak, lütfen fakirhaneye teşrif buyursanız da bir nasihat etseniz...» Hazret, adamı kırmamış, kalkmış onunla beraber evine gitmiş kıza bakmış ki ince, solgun fakat ibadet nuru ile parıldayan bir simâsı var; icap eden nasihatları söyledikten sonra nihayet: “Kızım! demiş, çok ağlıyormuşsun, gözlerine bir şey olursa ne yaparsın? Yazık olmaz mı sana“ deyince kız, şu sözle üstadı hayretten dondurmuş: “Efendim eğer bu gözler, Cemâli İlâhiyi görecekse ona feda olsun; yok, o nimetten mahrum kalacaksa öyle gözlerin kör olması daha evlâdır!“ Hazret, sırası geldikçe: “Nasihat vermeye gittim, fakat nasihat alarak döndüm“ demiş.
Sayfa 557 - Milli Eğitim Yayınları 1952 BaskısıKitabı okudu
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.