Sonunda uykuya yenik düşmüş olmalıydı ki başına yakın bir yerden gelen boğuk bir bam sesiyle uyandı. Birden gözlerini açtı. Kulaklarına boğuk bir kükreme sesi doldu. Kıpırdayan mum ışığıyla aydınlanmış tanımadığı dura lara bakıyordu.
Ayağa kalktı ve mumun ahşap döşemelerde yuvarlandığını gördü. Şaşkınlıkla pelerinini kaptı ve yangın çıkmadan önce söndürmek için alevin üzerine attı.
Her yer karanlığa gömülmeden önce, babasının sendeleyerek ondu uzaklaştığını görmüştü.
"Baba?" diye fısıldarken, sesinin yüksek mi yoksa alçak mı olduğunu ke tiremiyordu. Ayağa kalktı ve tekrar ona seslendi. Akşam olunca ay çıkmışı gözleri yavaş yavaş vitray camla kapalı olmayan üç küçük açıklıktan sear ışığa alışmaya başladı.
Babası gitmişti.
Serilda peşinden gitmeye yeltendi ve birden ayaklarını kontrol edemediğni hissetti. Yere uzanıp mum parçası aldı. İçi bir tuhaf olmuştu.
Avcılar mi?
Onları bulmuşlar mıydı? Bunca şeyden sonra?
Hayır. Belki de babası sadece uykusunda geziyordu. Belki...
Pelerinini ve ayakkabılarını alarak hızla odanın ilerisindeki devasa salona koştu ve tam o sırada babasının bir köşeyi döndüğünü gördü. Serilda pe den gidip ona tekrar seslendi.
Arkadaki ufak kapıya doğru gitmiyordu. Aksine, ayaklarını sürüye şehir meydanuna açilan ana girişe ilerliyordu. Büyük kemerli kapılar, bina tamamlanana kadar hirsızlara karsi tedbir amaçlı ahşap kalaslarla geçici olarak kapatılmışlardı. Serilda, babasının çalışanlardan birinin bıraktığı büyük bir çekici aldığını o an gördü.
Çekici savurarak ilk tahtayı kırdı.
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.