Orhan Pamuk'un çok beğendiğim ikinci, okuduğum üçüncü kitabı. Aslında uzun methiyeler yazılması gerekir fakat ben romanın güçlü oluşunun kendime göre sebeplerini özetlemek istiyorum.
Sadeliğin içindeki çarpıcı detaylar. Fakat çarpıcılık burada bir abartı ve absürt olmaktan çok uzak. Şimdi açıklamak için zor bir örnek vereceğim çünkü aklıma başka bir şey gelmiyor. Sabah evden çıkmadan anahtarı unuttuğunu fark edip, geç kalma endişesiyle hızla tüm evi alan talan ettikten sonra anahtarın* aslında stresle sıktığın avucunda bulunması gibi. Çarpıcı fakat basit.
