Mesnevi-i Nuriye, Zeylü'z-Zeyl
Zeval ve fenânın [yokluğun ve geçiciliğin] dehşetini düşünüp korktuğu zaman, saadet-i ebediye ihtimaline kaçar, tekâlif-i diniyenin [dini sorumlulukların] terkinde de âhiretin olmayacağı ihtimaline kaçar. Bu mağlâta [demagoji] ile her iki elemden kurtuluyor.
Sayfa 134Kitabı okudu
·
83 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.