"Yanında yiyecek bir şey yoktur, degil mi?"
"Maalesef hayır," dedi Bruno. "Yanımda biraz çikolata getirmek niyetindeydim, ancak unuttum."
"Çikolata," dedi Shmuel yavaşça, dilini dişlerinin arkasından çıkararak. "Ben sadece bir kez çikolata yedim."
"Sadece bir kez mi? Ben çikolatayı çok severim. Annem, dişlerimi çürüteceğini söylese de yemeden duramam."
"Hiç ekmeğin yok, değil mi?"
Bruno, başını salladı. "Hiç yok," dedi. "Yemek saat altı buçuktan önce hazır olmuyor. Siz kaçta yiyorsunuz?"
Shmuel omuzlarin silkti ve ayağa kalktı. "Sanırım artık dönsem iyi olacak," dedi.
"Belki bir akşam bize yemeğe gelebilirsin," dedi Bruno, yine de bunun çok iyi bir fikir olduğundan emin degildi.
"Belki," dedi Shmuel, sesi pek inanmisa benzemiyordu.
"Veya ben size gelebilirim," dedi Bruno. "Belki gelip arkadaşlarınla tanışabilirim," diye ekledi umutla. Bu teklifin Shmuelden gelmesini umuyordu; ama ondan ses çıkmamıştı.
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.