Bir yarayı iyileştiren her şeyden önce orada bir yara olduğunu kabullenmekti. “Bir şeyim yok, iyiyim ben”dedikçe insan her şeyden önce tedaviyi reddediyordu. Nadiren de olsa küçük krizlerle içimdeki basıncın birazını olsun tahliye edip, ama kendimi asla büsbütün bırakmadan, sonra tekrar normale dönüyordum.