“Esrârını dil zamân söyler imiş
Hengâme-i gamda dâstân söyler imiş
Aşk ehli olup da mihnet-i hicrâna
Ben sabr iderin diyen yalan söyler imiş”
(Gönül sakladığı sırları zaman zaman söylermiş, üzgün zamanlarında ise destan gibi söylermiş, âşık olup da ayrılık çilesine “sabrederim” diyen yalan söylermiş.”