“Esrârını dil zamân söyler imiş
Hengâme-i gamda dâstân söyler imiş
Aşk ehli olup da mihnet-i hicrâna
Ben sabr iderin diyen yalan söyler imiş”
(Gönül sakladığı sırları zaman zaman söylermiş, üzgün zamanlarında ise destan gibi söylermiş, âşık olup da ayrılık çilesine “sabrederim” diyen yalan söylermiş.”
“hayatımı düzene koymaya çalışırken
durmadan koşturmak ile
dönüp ardıma bakmak arasında gidip geliyorum
çünkü onlarla zaman geçiremediğimde
kendimi ölesiye
suçlu hissediyorum.”
Toprak dilsiz
Su yalnız
Ateş bir gözyaşı külü
Göklerin ardına çekildi rüzgâr.
İnsan dersen
Ha var, ha yok
Çengeli mezarına asılı
Bir soruyum dünyanın ortasında:
İnsan neden ölür Hatice
Ölüm neden vardır?
Herkes boşluğun fotoğrafı
Bir bilen yok.