«Benim için değil. Çünkü hiçbir zaman evlenmeyi düşünmedim. En komik olan şu ki evli olmadığıma hâlâ eminim… İnandığım aşağı yukarı şu: evlilik sondur, evlendikten sonra bana hiçbir şey olamaz. Düşünsene: sürekli olarak yanında birisinin olması, yalnızlığı hiç bilmemek. -Tanrım! - kendimle bir daha hiç olamamak, hiç. Ve evli bir kadın olmak, yani, kaderi tamamen çizilmiş bir insan. O andan itibaren yaptığın tek şey ölmeyi beklemek. Şöyle düşündüm: mutsuz olma özgürlüğü bile korunmuyor çünkü başka bir insanı da kendinle birlikte sürüklüyorsun. Seni her zaman gözlemleyen biri oluyor, seni inceleyen, her hareketini gören. Ve yaşama bıkkınlığının bile yalnız ve umutsuzken doğduğunda belli bir güzelliği oluyor - diye düşündüm. Ama bir çift olarak, her gün aynı tuzsuz ekmeği yemek, diğer kişinin yenilgisinde kendi yenilgini görmek… Bu kendi alışkanlıklarının öteki insanın alışkanlarına yansımasının ağırlığını düşünmeden, ortak yatağın ağırlığının, ortak hayatın, ortak ölümü hazırlamanın ve tehdit etmenin. Her zaman şöyle dedim: asla.»
Sayfa 126
·
43 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.