1715'te, Isaac Watts neşeden nasibini almamış Divine and Moral Songs far Children [Çocuklar İçin Kutsal ve Ahlaki Şarkılar] adlı kitabını yayımladı. Bu kitabı büyüleyici buluyorum çünkü yazarı, çocuklar için yazmanın entelektüel açıdan onur kırıcı olduğu düşüncesinin on sekizinci yüzyılda dahi güçlü olduğunu bize gösteriyor. Watts şöyle diyor: "Yakın arkadaşlarımdan bazılarının, çocuklar için yazarken zamanımı fazlasıyla vasat bir iş uğruna heba ettiğimi düşündüklerini biliyorum ... Fakat ben, Yüce Efendi'sinin krallığını daha da yüceltebiliyorsa, kişinin, İsa'nın bir hizmetkarı olarak uğraştığı hiçbir işin fazlasıyla vasat olmadığı düşüncesiyle yetiniyorum." Kitap o dönemde rağbet gören, insanı "manevi yönden yüceltecek denli kasvetli" kitaplar kategorisine girer; ölümün kaçınılmazlığıyla ilgili insanı kendine getiren kısa şiirlerle doludur:
Gencim güzelim diye gururlanmam
Bilirim zamanla ikisi de sararıp solar;
Ama görevimi ifa edip kazandığım itibar,
Ben öldükten sonra dahi gül kokar.