Kitabın arka kapağını okuduğumda inanılmaz heyecanlandım, öyle güzel "reklam" olmuş ki o arka kapak.. Orda yazana göre; konusu harikaydı, ve yazar bu konuyu öyle güzel ele almış, farklı zamanlardaki olayları öyle iyi harmanlamış, öyle etkileyici bir dil ve anlatım yolu kullanmıştı ki kitap şimdiden bir klasik olmaya adaydı. Güzel reklam doğrusu. Okumaya iştahla başlamıştım ancak "tekrar anlatım"larla birkaç kez karşılaştıktan sonra çok ciddi hayal kırıklığım oldu bu kitap... Yazarın elinde inanılmaz etkileyici bir hikaye var bu nokta çok önemli. Dede - Baba - Oğul 'un hayatını paralel bir anlatımla götürmeye çalışıyor hikayede, buna ek olarak geri dönüş - çok ileriye gidiş diyebileceğimiz bir zaman atlamalarını da bu anlatıma ekliyor. Fikir olarak harika ama elinizdeki kitapta uygulamasını görünce ciddi hayal kırıklığına uğruyorsunuz. Sonra bir bakıyorsunuz aynı enstantaneyi önceki sayfalarda zaten 2-3 kez okumuşsunuz, bakıyorsunuz bu 2-3 kez aynı şeyi anlatan cümleler de neredeyse birbiriyle aynı.. Bu aşırı tekrarlama, anlatımı coşturmayı amaçlarken okuyucuyu hayli sıkıyor. Bölümler ve bölümlerin içinde madde madde ayrılmış paragraflardan oluşuyor kitap, zaman zaman o kadar karıştı ve tekrar etti ki "acaba yazar paramparça yazmış da birleştirirken, sıralamada hata mı yapmış" diye düşündüm... Arka kapağını okuduğumdan beri kitap konuştuğum herkese överken, okuduktan sonra neredeyse "aman sakın okumayın" diyecek düzeye geldim.Benim için mükemmel bir hikayenin çok kötü bir anlatımından ibaretti..

Bir Düşüşün GüncesiMichel Laub · Kafka · 201791 okunma

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dila.