Hiç bilmem, sıra kimin? Aramızda gezer ölüm
Halkı bahçeye çevirmiş, dilediğini keser ölüm.
Nicelerin belini büker, nicelerin mülkünü yıkar
Nicelerin yaşını döker, var gücüyle kırar ölüm.
Birinin alır kardeşini, hemen döker gözyaşını
Hiç iyileştirmez bağır yarasını, habersizce gelir ölüm.
Yiğidi yaşlı olunca, bırakmaz kendini bilmeye
Birini bırakıp gülünce, gözlerini süzer ölüm.
Miskîn Yûnus niye durur? Ejderhaları yutar ölüm.
Sayfa 167
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.