seni ve gönülçelen aşkını anarak dün
yeşil bir gömlek giydim üstüme
aynada yine bakıp kaldım kendi suretime
saç bağımı çözdüm yavaşça
getirip parfüm sıktım, saçlarıma, göğsüme saçlarımı dağıtıp bıraktım tarağa
sürme çektim gözlerime işveyle
dudağımın kenarına bir ben kondurdum yavaşça
sonra dedim ki kendi kendime âh ne yazık, o yok
şaşıp kalırdı bu büyüleyicilik ve işveye
yeşil gömleği üstümde gördüğünde
gülümseyerek derdi ki "ne güzel olmuşsun yine"
o yok ki kara gözbebeklerimde,
donup kalsın kendi yüzünü görünce
ne yapacağım bu dağılmış saçları ben bu gece
söyle onun elleri yer edinsin saçlarımda kendine
o yok ki bedenimin baş döndürücü kokusunu
içine çeksin de kucağıma düşsün
ey ayna öldüm bu hüzünden, özlemden
o yok ki beni göğsüne bastırsın
bakıp kaldım aynaya kulağı bendeydi onun
dedim ki nasıl çözeceksin bu meseleyi
kırıldı, haykırdı: sana ben çektiğimi
nasıl anlatayım... ey kadın kırdın kalbimizi
Sayfa 60
·
68 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.