Emine
@sonsuzzgokyuzzu
621 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
İnsanlar güvenilmeye lâyık değildir.
Sayfa 94
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Okur Takip Önerileri
Emine tekrar paylaştı.
seni ve gönülçelen aşkını anarak dün
yeşil bir gömlek giydim üstüme
aynada yine bakıp kaldım kendi suretime
saç bağımı çözdüm yavaşça
getirip parfüm sıktım, saçlarıma, göğsüme saçlarımı dağıtıp bıraktım tarağa
sürme çektim gözlerime işveyle
dudağımın kenarına bir ben kondurdum yavaşça
sonra dedim ki kendi kendime âh ne yazık, o yok
şaşıp
Sayfa 60
Emine tekrar paylaştı.
zavallı ben, gözümü dikip bakıyorum ona
sessiz bir iniltiyle diyorum ki hepsi bu, olan biten
ben de bilmiyorum hüznüme sebep ne
mırıldanıyorum sonunda gittim elden
aynı dili konuşmuyoruz ki anlatayım ona
korkunç kederimin sırrını
şüphe yok ki kimse benim yaptığım gibi
acısına maya etmemiştir kendini
ruhumdaki kederin sebebi, benim.
bir çare yok buna
zincire vurulmuşum inliyorum
bir bağım yok zincirin halkasıyla
âh... işte bu senin coşkuyla aradığın
sırrım... divâne bir kadının sırrı
öyle bir varlıktı ki o, düşünmezdi
bir nebze olsun şöhreti şanı
onun sırrı bu: artık hiçbir şey değilim senin için
tiksindirici bir varlıktan başka
ne hışmın ne gazabındı beni korkutan
âh... budur işte bunca azap veren bana
Sayfa 70
Emine tekrar paylaştı.
günler geçti ve ben artık bilmiyorum
hangisiyim ben?
o pek mağrur görünen mi
yoksa ezelden beri mağlup olan mı?
Sayfa 84
bırak ayıplayarak anlatıp dursunlar
aşk hikâyesini birbirlerine, biliriz
"gönlü aşkla dirilen kimse ölmez
dünya defterine yazılmıştır adı, silinmez"
Sayfa 127
bir başımıza kalmışız badireler denizinin dalgaları arasında.
Sayfa 126
beni ve ruhumu kavuran acıyı
iyisi mi düşünme sen
acıdan yakınmam
alevden yanmam ben
Sayfa 123
erkeklerin kalbinde hangi sevgi sonsuz ki
Sayfa 122
duymuşsundur belki, kadınların
kalpleri "evet" derken dilleri "hayır" der
kimseye göstermezler zaaflarını
sırlarla dolu, sessiz ve hilekârdırlar
âh ben de kadınım, kalbi
sana duyduğu arzuyla kanatlanan bir kadın
seviyorum ey kırılgan hayal
seviyorum ey imkansız ümit
Sayfa 115
âh... ey tanrıça kimdir
umut aynamı taşlara çalan?
Sayfa 107
Hüzünperest
güz gibi olsaydım keşke... güz gibi olsaydım keşke
keşke güz gibi suskun ve hüzün verici olsaydım
arzularımın yaprakları sararırdı birer birer
gözlerimin güneşi soğurdu
acıyla dolardı göğsümün gökkubbesi
ansızın pençesini indirirdi canıma, bir hüzün tufanı
gözyaşlarım yağmur misali
eteklerimi boyardı
âh... ne güzel olurdu güz gibi olsaydım
vahşi, heyecanlı, rengarenk olurdum
gözlerimde bir şair göksel bir şiir okurdu
yanıbaşımda yalazlanırdı âşığın kalbi
ateşin kıvılcımlarında gizli bir dert.
benim ezgim...
kırık dökük, rüzgâr sesi gibi
keder kokusu dõkerdi yorgun gönüllere.
önümde:
genç bir kışın acı çehresi
ardımda:
yazı birbirine katan zamansız bir aşk
göğsüm:
hüznün, acının, evhamın mahalli
güz gibi olsaydım keşke
Sayfa 106
âh... evet bu benim... lakin ne fayda
"o" bendeydi, artık değil, değil
deliler gibi mırıldanıp duruyorum
"o" bendeydi, şimdi nerededir?
Sayfa 105
gidiyorum... ama sormuyorum kendime
yol nerede? menzil neresi? amaç nedir?
öpücük veriyorum fakat kendimden habersizim
bu divâne gönlümün tanrısı kimdir?
Sayfa 105