İnsan, gücünün yettiği kadarını takdim etmedikçe ve mümkün olduğu kadar bütün gayretini sarf etmedikçe, davetlerin ve ümmetlerin harekete geçirilemeyeceğini üstad, kendi kanı ve evlatlarının parçalarıyla bu ümmete öğretmiştir. Üstadın şehadeti milyonlarca defa söylenen sözlerin, savaş meydanında bir defa çarpışmaya bedel olamayacağını bu ümmete öğretmiştir. Alimlerden ve davetçilerden niceleri, bizden daha iyi bildikleri halde kendi ülkelerinde oturuyorlar. Fakat meydanlardaki ve savaşlardaki bir insanın gayreti, onların mekânlarına bedeldir. Üstadın dediği gibi "Ey âlimler! Güneşin altında sizlerin hiçbir değeriniz yoktur." Evet, eğer âlimler harekete geçmeselerdi oturmak avama çok daha iyi yakışırdı. Çünkü âlimlerimizin bizzat kendilerinin yürümeleri gerekir ve Allah'ın ulaşmalarını dilediği yere götürünceye dek ümmetin öncülüğünü yapmaları gerekir. Kâfir devletler insanın kendi ülkesinde mescidde ibadet etmesine, beş vakit namaz kılmasına, Kur'an okumasına, cihad hakkında konuşmasına razıdırlar. Ama uygulamaya kalktığı zaman buna ne kâfir devletler ne de diğer güçler razı olacaktır.
Sayfa 29Kitabı okuyor
·
226 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.