"Bir manzaranın güzelliğiyle birleşen sessizlik insanı kendine götüren bir yoldur. insana yerini bulma, ekmeğini kazanma olanağı veren bir geçidin açıldığı zamanın durma anı. dünyanın hay huyuna ve gündelik yaşamın kaygılarına dönmeden önce düşünce ve iç güç biriktirme. yaşamın çeşitli anlarında, köye ya da manastıra, çöle ya da ormana veya bahçeye, parka giderek tadılan sessizlik kent uygarlığına dalışın, gerçek ve mecazi anlamdaki gürültüsüyle buluşmadan önce bir kaynaklara dönüş, bir dinlenme dönemidir. böylelikle sessizlik keskin bir yaşama duygusu verir. bir durum saptaması yapmayı, yer belirleme, bir iç birlik sağlama, zor bir kararı uygulamada ilk adımı atmayı sağlayan bir vazgeçme anıdır."