Gelenek ne tamamıyla süpürülüp atılacak bir zibil, ne de tamamıyla baş tacı edilecek bir mücevherdir. Bu iki tavırda aşırılıktır. Birincisi kadir kıymet bilmezliktir, sonucu köksüzlüğe yol açar. İkincisi kör taklitçiliktir, geleceğin başına gelenek yularını geçirmektir. Geleneğe yapılacak en büyük ikram, geleneği ayıklamak, ataların ocağındaki külü atıp varsa közü almak ve onu bir meşaleye dönüştürerek geleceğe taşımaktır.