Mademki Adem’den beri tasarladığımız ve giriştiğimiz her şey ya şaibeli ya tehlikeli ya yararsız, ne yapmalı? Türle ilişiği mi kesmeli? Asıl insan olduğuna pişman olunduğu vakit insan olunduğunu unutmak olur bu. Bu pişmanlık sizi bir ele geçirdiğinde ise, onu geçiştirmenin yolu yoktur: Hava kadar kaçınılmaz ve o kadar ağır hale gelir… Çoğu insan farkında olmadan, bunu düşünmeden soluk alır elbette; solukları bir gün kesilirse, mesele haline gelen havanın onlara nasıl her an musallat olacağını göreceklerdir. Soluk aldığını bilenlerin vay haline; asıl da, insan olduğunu bilenlerin vay haline. Başka şey düşünemez olduklarından, tüm yaşamları boyunca saplantılı mağdurlar olarak akılları bunda kalacaktır. Çözülmezin arsızı olup, azap verici bir konu, sonu olmayan bir konu aranmış olduklarından, ıstıraplarına müstahaktırlar ama. İnsan onlara bir an huzur vermeyecektir, insanın daha kat edecek yolu vardır… Edinilmiş yanılsama icabı ilerlediği için de, durması için yanılsamanın ufalanıp dağılması ve ortadan kalkması gerekirdi; fakat zamanla suç ortaklığını sürdürdüğü müddetçe yok edilemezdir bu.
Sayfa 26Kitabı okudu
··
94 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.