Descartes'ın şüpheciliğinin vardığı son nokta, insanın kendi 'ben'inin varolduğunu inkâr edemeyeceği gerçeği, yani 'düşünüyorum o halde varım' prensibi, esasında hem Kartezyen düşüncenin, hem de rasyonel teolojinin en önemli hareket noktasıdır. Zira bu düşünce, bir yandan Tanrı fikrine, öte yandan da onun varlığına kaynaklık edecektir. Dahası, her bir düşünen insanın bu akıl yürütme sayesinde varolduğu sonucuna varması gibi, Tanrı'nın evreni var etmesi de. onun kendi zihnindeki fikirleri düşünmesi sayesinde mümkün olacaktır. Dolayısıyla, Tanrı'nın varlığına, Kitab-ı Mukaddes'deki 'O ki, vardır' (Çıkış. 3. 13-14) ifadesiyle değil, salt düşünce sayesinde ulaşılacaktır.
Sayfa 5Kitabı okuyor
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.