Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Kendimiz yaşayamıyorken bu hayatı, bir başkası ile yaşanacak hayaller kuruyoruz, ardından bu hayalleri gerçekleştirmek için çabalıyoruz. Bir şekilde gerçekleştiriyoruz tabii, lakin hayal ettiğimiz gibi gerçekleşmiyorlar. Biz ise, gerçekleşiyor ya yeter sanıyoruz. Hayaller gerçekleşsin diye altına girdiğimiz borçların bedelini, birbirimizle yirmi dört saatin yarısını bile beraber geçiremeyerek ödüyoruz. Tüm bunların üzerine bir hayal daha kuruyoruz. İki kişi eksik yaşadığımız hayata, yaşayamayacağını bile bile yeni bir insan getirmek istiyoruz. Ardından ne kendimize yetişebiliyoruz, ne hayatımızdaki insana, ne de çocuğa… Hayaller aslında hep hayal olarak kalıyor, biz ise hayallerimizi gerçekleştirdik sanısı ile kendimizi avutuyoruz fakat hiçbir zaman avunamıyoruz... Avunmak için başka hayallerin peşinden gidiyoruz oysa sadece çemberi genişletiyoruz. Mutlu insan portreleri çizmeye çalışıyoruz ama beceremiyoruz. "Belki bir gün güzel günler görürüz." diyerek farkında olmadan ömrümüzün son gününü bekliyoruz… Özetle, mutlu olacağız derken sorumlulukların yükü altında mutsuzluk elde ediyoruz... Şenay Aydemir
·
298 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.