İnsan savaşa giderken nefret etmediğini, sırası geldiğinde kendine hâkim olup kıyımın ortalık yerinde bile insan kalacağını düşünür. Ama hayatını korumak zorunda kalmasıyla,- -savunma içgüdüsüyle birlikte, varlığının derinliklerinde, yüzyıllar ötesinde kalmış uzak bir ata gibi, kara ve kıllı bir hayvanın uyandığını hisseder. İnsan yüzü, yerini goril maskesine bırakır, insan beyni kıllarla karışık bir kan topağıdır artık. Başlar bağırmaya; "İleri, hepsinin hakkından geleceğiz!” Ama bu ses kendi ağzından çıktığı halde insana yabancı gelir; insan sesi değildir Derinliklerden çıkagelen bu ata, bu goril, maymunla insan arasındaki yaratığı bile ürkütüp kaçırır.
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.