Vahdettin, hanedan sıralamasında gerilerde kalmış bir şehzade olarak gözden ırak bir yaşam sürmüş, Sultan Abdülhamid döneminden itibaren bir köşkte gözetim altında yaşamıştı. Memleketin içinde bulunduğu sorunlara, dünyada cereyan eden hadiselere ve devlet yönetimine uzak, içine kapanık ve sessiz biriydi. Fakat zamansız ölümler, arka sıralarda bulunan Vahdettirii hiç beklemediği bir anda şehzadelik mertebesine çıkarmıştı. Şimdi, memleketin en kötü döneminde iyiden iyiye yaşlanan Sultan Reşat’ın veliahdıydı. Mustafa Kemal’in canı sıkılmıştı. Şehzadenin durumu, aklında dolanan planlara hiç uygun görünmüyordu. Onu etkilemek, kurtuluş için yanına çekmek... Böyle bir şehzadeyle olacak işler değildi. “Biz ki aklımız, mantığımız vardır. Biz ki memleketin mukadderatını, halini ve geleceğini anlamış insanlarız, ne yapabiliriz?” diye sordu. Fakat Naci Paşanın ağzını bıçak açmıyordu. “Güç,” demekle yetindi.
Sayfa 274Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.