Hiç mutlu olmamış, dünyaya sadece acı çekmek için ufak bir gezinti yapmaya gelmiş olan birinin ölümü korkunç bir şeydir. Bir gülümseyişinin anısını saklamak bile çok zor.
Fournier okumak hep çok sıcak keyifli bana kara mizah sevdiren bir süreçti. Ancak bu kitabı ile bu okuma öyle olmadı. Kısacık sayfaları duygusal olarak o kadar zorlanarak okudum anlatamam. Bu sefer kara mizahı daha da üzülmemize olayı daha trajik hale getirmemize sebep oldu.
Sıradan gündelik yaşam içinde düşünemden çocuklarınız işe yaptığınız konuşmaların, aktiflerin, sürecin değerini anlamanıza yardımcı oluyor. Kendi içinde bunları yapamamanın verdiği öfkeye de şahit olacak ve yazarın çaresizliğini üzüntüsünü okuyacaksınız. Kim için daha zor anne/baba için mi engelli çocuklar için mi? Fournier’in tanrıya kendine zaman zaman çocuklarına olan öfkesini hayal kırıklığını buruk bir yerden okuyacaksınız.