Isla'nın nefesi kesildi. Dolup taşan bir bardak gibiydi. Bir adım atmıştı ki ellerinin ve dizlerinin üzerine düştü.
Hayat içinden patlayarak dışarı çıktı.
Düzinelerce küçük ağaç toprağı yararak filizler hâlinde bir anda her yeri kapladı.
Isla sanki hâlâ yeterince nefes alamıyormuş gibi sırtının
üzerine yuvarlandı. Tam bir dakika sonra Remlar'ın kafası ve kanatlarının ucu Isla'nın tepesinde belirdi.
"Haklıydım, Wildling!" dediğinde kendinden memnun görünüyordu. Isla başka bir anının içine yuvarlanmadan önce Remlar'ın sesini duydu.
"Ölümü hayata çevirebilecek tek insan sensin!"