Bir şey daha:
Nefret ve buradan kaynaklanan şiddet karşısında gözlerimizi kapamanın bir yolu da, nefret ve şiddeti toplumumuzun alt tabakasına, aşağı insanlarına, ilkellerine ait bir ifade biçimi olarak görmektir. Doğru; alt tabaka kendi nefret ve şiddeti karşısında dürüsttür, biz üst tabakadakiler ise aynı dürüstlüğü göstermez. Böylece kendi kendimizi tanımak zorunda kalmayız; "kültür"ümüzün, üniversite eğitiminin, yüksek değerlere düşkünlüğümüzün ardına saklanırız. Freud, alt tabakanın kendini ifade ediş biçimlerinin üst tabaka tarafından yargılanmasını, bununla bağlantılı olarak, kendi şiddet eğilimini görmezden gelmeyi Michelangelo'nun Musa'sı üzerine ele aldığı tartışmasında tarif eder (1914): "Sevimsiz Corso Cavour'dan tenha Piazza'ya çıkan dik merdivenleri ne kadar çok tırmandım ve kahramanın (Musa) bakışlarındaki öfkeli aşağılamayı ne kadar çok inceledim! Bazen içerisinin yarı karanlığından dışarıya çıkarken sanki ben de o bakışların yöneldiği ayak takımından -hiçbir görüşe bağlanamayan, ne inancı ne de sabrı olan ve yanılsamalarının yarattığı idollere tekrar kavuştuğunda sevinen ayak takımından- biriymişim gibi temkinli davrandım."
·
100 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.