19 yaşında taksi şoförü bir gencin hikâyesini okudum son iki haftada. Bu roman bana, bir kere daha, hangi yaşta olursak olalım yaşamın özetinin, tecrübelerimizin bileşkesinden ibaret olduğunun altını çizdi. Bazen anlamanın en net yolu sınanmaktan geçiyor. Romandaki temel çıkış noktası da bu ; sınavlar. Hayatı anlamlandırma çabamız ne yaparsak yapalım, ne yaşarsak yaşayalım finalde bizâtihi kendimize çıktığında mânâ kazanıyor. Çünkü ne mutluluk ne de hüzün bizi teğet geçmeden direkt üzerimizden bir hat çizdiğinde kavrıyoruz her şeyi. Bunun adı deneyim değil mi zaten? Biz bize ulaştığımızda mânâ kazanıyor her şey. Ve insan sosyal bir varlık . Nasıl ki bir edebi eser sadece iki ana karakterle sınırlı kaldığında - tabiri caizse- güdük ve karton kalıyorsa, sosyal varlık insanın yaşam yolculuğu da etrafındaki sosyal çevre ile anlam kazanıyor. Taksi şoförü Ed’in roman boyunca içine çekildiği bulmaca, sonunda bambaşka bir Ed ‘e ulaşmasını sağlıyor. Finalde bizi işte o “aha”anı karşılıyor. Bende iz bırakan ve kitabı bitirdiğimde kafamda beliren soruyla sizi de başbaşa bırakmak istiyorum: Şimdiki deneyim yaşınızla 19 yaşında olsaydınız hayatınızda ne değişirdi? Bir düşünün lütfen. Annem bunu şu cümleyle özetledi “17 yaşım şimdiki başım.” Zaman zaman iç monologların yer aldığı birinci tekil anlatıcının ağzından okuduğumuz eser , yer yer okuyucu ile konuşuyor ve “Siz olsaydınız ne yapardınız?” diyerek bir düşünce yumağı içinde sizi kendinizle başbaşa bırakıyor. Kısa cümlelerle akıcı ve sürükleyici anlatımla yazılmış eserde, olay örgüsü, çatışmalar etkileyici bir matematikle bizi finale taşıyor. Merak edenler için şimdiden iyi okumalar diliyorum.

Hiç Kimse Sıradan DeğildirMarkus Zusak · Martı Yayınları · 20205,5bin okunma

·

113 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gökşen Bozkoyunlu