Yıllarca dört tabak olmuştu sofrada. Evde dört kişi yaşadığımız için normal görünüyordu. Ta ki annem sırf ağabeyim öldüğü için doğmuş olduğumu itiraf edene kadar. O günden beri beş kişiydik. İçimizden biri, ağabeyimin tabağından yiyordu. Kim olduğunu bilmiyordum. Ağabeyim bu tabaktan hiç yememişti.