BEYAZ AT
Sönmüş kentleri dolaştım sessizlikte
Boş meydanları, kirli sokakları
Herkes kendi yankısının peşinde
Karanlık avlularda oturdum
İçimde vahşi tamtamları inlerken ölümün Tüm putların yeniden dirildiğini gördüm Beyaz bir at gibi uzaklaşıp yiterken ömrüm
Sen uyuyordun
Kirli sokaklarına güneş vurmayan odanda Uyuyordun sen
Evler bir bir yıkılırken üstüme
Yollar canlarımış sıkarken boynumu
Uvuyordun sen
Uyanımak için bir başka gecede
Ağır kanatlarıyla büyürken sessizlik Karanlık usulca konarken pencerene Gölgeler asarken kendini başka gölgelere....
Kent yanıyor duyuyor musun
Sönmüş kentleri dolaştım sessizlikte İçimde vahşi tamtamları inlerken ölümün Acının acıya, nefretin nefrete
Karanlığın karanlığa dönüşünü gördüm Beyaz bir at gibi uzaklaşıp yiterken ömrüm
Sayfa 9Kitabı okudu
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.