Hukuk bencil bireylere uygulanan bir kısıtlamalar dizisidir; Hobbes karşılıklı faydaya dayanan bir öz denetimin varlığına inanmamaktadır. Leviathan'daki ifadesiyle hukuk "gelip geçenleri durdurmayı değil onları uzak tutmayı amaçlayan" çitlere benzer; yani hukuk insanların doğasında var olan "coşkun arzuları, gözü kara biçimde veya düşünmeden" hareket etme eğilimini dizginler ve dolayısıyla doğal özgürlüğümüz üstünde bir dış sınırlayıcı işlevi görür. Bunun aksine özgürlük ise "hukukun sessiz olduğu yerde" var olur, sadece devletin "onaylanmış" kuralları net olduğu ölçüde sınırlanır.