Bu dünya bir kevn ü fesad dünyası, yani oluş ve bozuluş
dünyası. Bu dünyaya neden hüzünle bakıyoruz? Oluş ve bozuluşu neden kabullenemiyoruz? Şayet bizler bu âlemin kevnini ve fesadını kabullensek bizde mükemmeliyet fikri oluşmazdı. O mükemmeliyet fikriyle çatıştığı için bu oluş ve bozuluşu kabullenemiyoruz. Yokluğu ve hiçliği kabul edemiyoruz. Oluş çok hoşumuza gidiyor; ama bozuluş bize yük oluyor. Çünkü bizde bir kemal kavramı var ve kemalin asıl kaynağı Allah'tır. Hüzün bu noktada bizi bir yere taşıyan vasıtadır. Pişmanlık da öyle..
Sayfa 102Kitabı okudu
··
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.