Bu yolda tâlibin kendi nefsi için ne dünya ne de âhirete yönelik hiçbir düşüncesi olmaması gerekir.
Eğer tâlip bunlardan birini düşünecek olursa, bu Cenâb-ı Hakk'ın onu kendi marifeti için yaratmadığının, cennet veya cehennem için yarattığının bir göstergesi olur.