O zamana dek kendisi ve ailesi, ölümü yalnızca başkalarının başına gelen bir felaket olarak algılamışlardı; başkalarının ana babalarının, başkalarının kardeşleriyle eşlerinin, ama kendilerinin değil. Ağır bir yaşam süren insanlar da onlar, ne yaşlandıkları, ne hastalandıkları, ne de öldükleri görülen, vakti gelince yavaş yavaş ortadan silinen, anılara, başka bir çağdan kalan sislere dönüşen, sonunda unutuşun içinde eriyip giden.
Sayfa 148Kitabı okudu
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.