"Evlat edinilmek, dışarısıdır. Bir yere ait olmamanın nasıl bir duygu olduğunu dışavuracak şekilde davranırsınız. Ve bunu, size yapılanı başkalarına yapmaya çalışarak dışavurursunuz. Herhangi birinin sizi sırf siz olduğunuz için sevdiğine inanmanız olanaksızdır.
Annemle babamın beni sevdiğine hiç inanmadım. Onları sevmeye çalıştım ama işe yaramadı. Sevilmeyi öğrenmek epeyce zamanımı aldı; hem vermeyi hem de almayı. Sevgi hakkında bir münazarayı kazanmaya çalışırcasına, takıntılı bir hâlde yazıp durdum; onun en yüce değer olduğunu hep bildim, hâlâ da biliyorum.
İlk günlerde Tanrı'yı sevdim elbette, Tanrı da beni sevdi. Eh, bu da bir şeydi. Hayvanları ve doğayı da sevdim. Ve şiiri. Sorun insanlardı. Bir başkasını nasıl seversin? Bir başkasının seni sevdiğine nasıl güvenirsin?
Hiçbir fikrim yoktu.
Sevmenin kaybetmek olduğunu düşünüyordum.
Sevgi neden kayıpla, zararla ölçülür?"
Sayfa 17Kitabı okuyor
·
28 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.