Misal fıkıhta diyoruz ki, insan, cevap vermekten kaçınması mümkün olmayan bir yerde susuyorsa, bu onun kabul ettiğini gösterir. Bu noktada sükûtuna mana yüklüyoruz. Yine bazı yerlerde susmak utanmaya, tavır koymaya, kızgınlığa vesaire delalet ediyor. İşte sükûtun bu noktalarda mana taşıyabilmesinin sebebi, insanın konuşabilme yetisidir. Konuşması bir mana ifade ettiği için sükûtu da bir manaya bürünebiliyor yani. Aksi takdirde hayvanlar da daima sükut ediyor, fakat onların susması hiçbir manaya delalet etmiyor. Çünkü söz yetisi yok onlarda.