Aslında, insan ile hayvan arasında hem bütüncül bir paralellik, hem de mutlak bir uyuşmazlık vardır. Benzerlikler biyolojik, yapısal, yani mekanik bir boyutta mevcuttur. Mutlak uyuşmazlık ise cevheri, manevi boyutta ortaya çıkıyor. Hayvan masumdur, günahsızdır, tıpkı bir cisim gibi ahlâki olarak etkisizdir. İnsan asla bu değildir. "Hayvanın insanlaştığı" o ilk andan itibaren, "semadaki dramatik prolog"dan veya "yeryüzüne düşüş" anından itibaren, hayvanlara özgü masumiyeti kazanma imkânı ortadan kalkmıştır. İnsan, geri dönülemez bir şekilde "özgürlüğe bırakılmıştır", bundandır ki, her türlü Froydiyen çözüm devre dışı kalmıştır. O andan itibaren artık o ya insan ya da hayvan olamaz. O andan itibaren ancak ya insan ya da gayri insan olabilir.
Sayfa 75
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.