İstanbul'da gazeteci olan İbrahim'in çocukluk arkadaşı Hüseyin'in ölüm haberini alıp Mardin'e gitmesiyle başlıyor hikaye. Hüseyin'in esir kampında Meleknaz'la tanışıp uğrana nişanlısını terk edip ailesini karşına aldığı sevdası... Ezidi Meleknaz'ın acı dolu hikayesi Ortadoğu'nun hazin gerçeklerini ortaya döküyor. İnsanları inançlarına göre yargılamak bu uğurda kafa kesme kulların haddine mi? "Ayrıca, bütün bunlar olurken bu kadar dinin tanrısı ne yapıyordu diye sordum kendime ve cevabı buldum. Tanrı o sırada dinleniyordu çünkü yedinci gündü, altı günde evreni yaratmıştı ve yedinci gün dinlenmeye çekilmişti. Herhalde bu yüzden çığlıkları duymamıştı." Sahi neden duyulmuyor çığlıklar? Nergis'in "Ben insandım abla " cümlesi ruhumu sızlattı. İnsan olmaktan yaşanan bunca zulme seyirci kalmaktan utandım. "Ben sadece kendimi tedavi etmek için yazıyorum, insan denilen yaratıkların arasında yaşama gücünü tekrar bulabilmek için. Daha doğrusu öyle sanıyorum. İnsanları pençesine almış, çöl hecinleri gibi hepimizin ağzını kan içinde bırakan "harese" den kurtulmak için yazıyorum ve zaman zaman kendimi şu sözü tekrarlarken yakalıyorum: "Ben bir insandım!"" diyerek açıklıyor yazar. Duygularım karmaşık ruhum huzursuz... İyi ki okudum. Tavsiye ederim. Akıcı bir solukta okunacak kitap. Yazarın kalemine sağlık. İyi okumalar. Kitapla kalın...

HuzursuzlukZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201799,8bin okunma

·

207 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kitap Hırsızı