... Bu gibi çalışanların, masalarını topladıklarında -ki o gün er geç gelir- yanlarında götürecekleri tek hatıra, iktidar koltuğuyla çöp yığınını, zafer anıyla onur kırıcı yenilgiyi, şeref madalyasıyla utanç damgasını, sıcak bir karşılamayla soğuk bir görmezden gelmeyi ayıran çizginin ne denli ince ve kırılgan olduğu bilgisidir.
Aslında, götürecekleri başka bir şey daha vardır yanlarında; öğrendikleri iki önemli ders.
Birinci ders: Her günün değeri, ondan aldığın tatmin kadardır, bir nebze bile fazla değil. Gerçekten umut bağlaman ve gerçekleştirmeye çalışman gereken şey daha iyi bir yarın değil, farklı bir bugündür. (...)
İkinci ders: Ne yaparsan yap, seçeneklerin olmasını ihmal etme. Sadakat yemini ''uzun vade''den endişe eden bahtsızlara göredir. Kendini bir işe gerektiğinden fazla adama. Bağlılıkların yüzeysel ve gevşek olsun ki ayrıldığında iz ve yara bırakmasın. (...)
Sayfa 118Kitabı okudu
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.