"Yanımda, ölüme yakın insanlar, ben yanlarındayken, konuştukları, gülüp ağladıkları zaman, tuhaf duyumsamışımdır kendimi hep; ama burada, gülen, şakalaşan ya da kendisine okunan öykülerimi dinleyen bu kör kadını verandada görünce, bana garip görünen, onun ölmekte oluşu değil, bizim kendi ölümümüzü duyumsamayışımız, hiç ölmeyecekmişiz gibi öyküler yazmamız."
Sayfa 29 - CanKitabı okudu
·
93 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.