Herkes nasibine düşeni alıyor ama nasibini belirleyen, senin baştaki niyetin, zikrin, kalbindeki ve kafandaki fikrin. Buradaki temel sorun şu: Hasbi düşünmeyi unutup hesabi düşünmeye başladık. Hesap kitap yapıyoruz her konuda. Bir şeyi kendi zatında iyi, güzel ve doğru olduğu için değil, "Bana ne faydası olur?" hesabıyla yapıyoruz. O zaman erdemi ve iyiliği araçsallaştırmış oluyoruz. Bir insanı insan olduğu için değil, çıkar beklentisiyle seviyoruz. Varlığa evrendeki varlıkdaşımız, paydaşımız ve yoldaşımız olarak değil, bir menfaat aracı olarak yaklaşıyoruz. Hesabî düşünerek her şeyi nicel manada fiyatlandırılabilir bir meta hâline getiriyoruz.
·
55 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.