1937'de Conker'in vefatının ardından Atatürk, kendisine "Kemal" olarak hitap edebilen yegâne kişinin kaybıyla daha da yalnızlaşacak ve derin üzüntülere gark olacaktır. Vefatından sonra Nuri Conker'in mezarına gidip, "Beni niçin yalnız bıraktın Nuri?" diyecek kadar kadim dostunun eksikliğini hissetmiştir.