“Oda önce griye, sonra da beyaza döndü. Akhilleus olmadan yatak hem buz gibi hem de çok büyüktü. Kulağıma hiç ses gelmiyor, bu durum beni korkutuyordu. Mezar gibi. Ayağa kalkıp kolumu bacağımı ovaladım, uyanmaları için tokatladım. İçimde yükselen kaygı dalgasını uzak tutmaya çalışıyordum. O olmadan böyle olacak işte. Her gün böyle olacak. Göğsümde bir çığlığı andıran delice bit sıkışma hissettim. Her gün onsuz geçecek.”
Sayfa 167Kitabı okudu
·
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.